شلی زبان :
برای از بین بردن شلی زبان ، زبان خود را در پشت دندانها قرار داده ، جمله زیر را بگویید :
(( او دختری فوق العاده و زیبایی بود که در حال قدم زدن در خیابان ، پشت ویترین مغازه ای ایستاد تا نگاه کند ))
شما باید مشخص کنید شلی زبان شما از کجا ناشی می شود . یاد گرفتن اینکه شلی زبان در کجاست ، مقدمه ای برای یادگیری لهجه است .

لهجه :
برای یاد گرفتن لهجه :
1- توصیه می شود که یک حرف صدا دار و دو حرف بی صدا را از زبانی که روی آن کار می کنید انتخاب کرده و روی آن کار کنید .

2- برای زبانه و لهجه های محلی ، این تمرین و کنترل را در زندگی روزمره خود آنقدر انجام دهید تا وقتی که بتوانید به راحتی آن را ادا کنید .
تمرین :
یک لهجه جنوبی را تمرین کنید .
لهجه اصفهانی
و ...
دوستانی که مشکل کلمه زدگی در کلام خود دارند مثل کلمات : ( گ ، ش ، س ) جملات زیر را حتما روی 10 بار برای خود تکرار کنند . شمرده و با صدا بلند .
1- کار گدای گیج و گنگ گرگانی کندو کاو گردوی گرد گرکانیست .
2- شیخ شمس و الدین سه شنبه شب سه شیشه سرکه شیره سر کشید .
3- دیشب پری شب پس پری شب سه شنبه شب سخت شب سردی بود دیشب .

حافظه عضلانی :
به محض آنکه توانستید با استفاده از دستان خود وسائل فرضی را به کار برید ، به یکی دیگر از اصول حرفه خود اصل حقیقی بودن صحنه دست یافتید . صحنه واقعیت و حقیقت خاص خود را دارد .
قلم خود نویس
عینک
سوزن و نخ
قیچی
آستین
وسایل صحنه همیشه حقیقت دارند . بازیگر باید به نوعی کار کند که حقیقت وسیله را مخدوش نکند .
بازیگر این وسایل را به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر به کار می برد و تخیل خود را به کارمی گیرد که آنها را حقیقی نشان دهد .

مثال :
عینک ، به عنوان یک وسیله صحنه ، تمیز است . اما بازیگر با استفاده از تخیل خود آن را تمیز می کند .
عینک خم شده است بازیگر می خواهد آن را تمیز کند .
عینک شکسته است بازیگر میخواهد آنرا تعمیر کند .
در هر یک از این موارد ، بازیگر با استفاده از وسایل واقعی و به کار بردن تخیل خود ، وسایل را به گونه ای به کار می برد که انگار خراب شده اند .

مثال :
می خواهید در یک ظرف شیشه ای را که خیلی سفت بسته شده است باز کنید .
شما به حسب آنچه که در زندگی واقعی انجام داده اید ، مقدار نیروی عضالانی که برای باز کردن در چنین ظرفی لازم است به خاطر دارید . آن را روی صحنه بکار برید .
در ظرف شل است . شما باید مقدار نیرویی که برای باز شدن در بکار بردید را بخاطر آورید .
واقعی که شما ، با نخ کردن یک سوزن و خیاطی کردن ، یا تمیز کردن عینک و به چشم گذاشتن آن بر روی صحنه به وجود آورید ، برای این نیست که تماشاگر شما را باور کند . برای این است که شما خودتان را باور کنید . بازی خوب زمانی ارائه می شود که شما خودتان قانع شوید که انچه انجام می دهید حقیقت دارد .
این یکی از اصول واقع گرایی است و با انجام دادن کارهای خیلی ساده تحقق انجام می یابد .
با این تمرینات ، شما می آموزید حقیقت حسی حافظه عضلانی خود را به کار برید .

تمرین :
برای ایجاد مهارت در به کار بردن حافظه عضلانی تمرین های زیر را انجام دهید :
1- یک سوزن بر دارید و با نخی فرضی آن را نخ کنید .
2- یک رشته نخ بردارید و با یک سوزن فرضی آن را نخ کنید .
3- با یک نخ و سوزن واقعی یک پارچه واقعی را لبه دوزی کنید .

تمرین :
1- کفش خود را از گل و لای فرضی پاک کنید .
2- از روی یک دامن یا شلوار واقعی ، یک پر فرضی را بر دارید .

تمرین :
چسب به دستتان چسبیده است . دست های خود را تک به تک زیر شیر آب فرضی بشویید و ببینید چسب از دستتان پاک می شود .
منبع : کتاب تکنیک بازیگری از استلا آدلر
به نقل از : تئاتر = زندگی